اخلاق مجازی
داود بیات
در چند سال اخیر، روند عضویت در شبکه های اجتماعی از پیشرفت خارق العاده ای برخوردار بوده و تقریباً در بین جوانان و میانسالان دیگر کسی را پیدا نمی کنید که در تلگرام، اینستاگرام یا فیسبوک فعال نباشد. اینکه این مساله از نقطه نظر جامعه شناختی چه فواید یا مضراتی دارد، در تخصص ما نیست و در این بحث هم نمی گنجد. اما، از آنجا که پرورش اندام و فیتنس، رشته های کاملاً دیداری هستند و در فضاهای مجازی هم هواداران بسیاری دارند، و مجدداً از آنجا که خودم شاهد فجایعی هستم که به دست دوستان هم رشته ما در فضای مجازی رقم می خورد، لازم دانستم نکاتی را در این باره با شما در میان بگذارم. امیدوارم که این رفتارهای زننده حداقل در جامعه بدنسازی رو به کاهش بگذارد.
1) وقتی برای پروفایل خود از تصاویر بدن تان استفاده می کنید و عضلات تان را به رخ می کشید، از همان لحظه شما نماینده این رشته می شوید. در نتیجه، اگر برایتان اهمیت دارد که مردم چه فکری در مورد شما و دوستان تان می کنند، باید مراقب رفتار و اعمال تان باشید. کاری نکنید که تصور شود ورزشکاران این رشته فقط هیکل گنده می کنند و در فقر مغزی و ذهنی به سر می برند!
2) به علایق دیگران احترام بگذارید. اگر شما از بدنهای فیزیک خوشتان می آید و مثلاً بدن رونی کلمن برایتان چندش آور است، لازم نیست زیر پُست های دیگران گل کاری بفرمایید و رونی کلمن و آبا و اجدادش را زیر سوال ببرید. هر کسی آزاد است هر پستی که دوست دارد را در صفحه شخصی اش منتشر کند؛ شما هم مجبور نیستید کسی را دنبال (فالو) کنید یا حتماً راجع به مطالب او اظهار فضل نمایید.
3) در مواردی که تخصص ندارید اظهار نظر نکنید. جالب است که دوستان با حدود 20 سال سن، دو ماه سابقه تمرین و دو بار مصرف کراتین منوهیدرات، به صفحات بدنسازان مشهور ایرانی یا خارجی مراجعه کرده و تمام دستاوردهای ایشان را زیر سوال می برند: مثلاً زیر تصویر قهرمان جهان می نویسند که فلان عضله ات ضعیف است و باید بیشتر تمرین کنی، یا به قول معروف "داداش داری اشتباه می زنی!" اگر کسی را به طور کامل نمی شناسید و یا در آن زمینه تخصص ندارید، به هیچ وجه لازم نیست دُر افشانی بفرمایید.