روزه داری متناوب و سلامتی
نویسنده: منو هِنسِلمانس
مترجم: داود بیات
آیا برای برخورداری از سطح مطلوبی از سلامتی حتما باید رژیم روزه داری متناوب بگیریم؟
روزه داری متناوب (Intermittent Fasting) در سال های اخیر نه تنها برای چربی سوزی بلکه به عنوان یک استراتژی غذایی در زمینه بهبود سلامت مطرح شده است. در این نوع رژیم، شما برای مدت مشخصی از طول شبانه روز از مصرف غذاها و مایعات حاوی کالری خودداری کرده (آب و قهوه آزاد است) و فقط در یک بازه زمانی کوتاه مجاز به مصرف کالری مورد نیاز روزانه تان هستید؛ مثلاً در نوع استاندارد، شانزده ساعت روزه داری کرده و سپس یک بازه زمانی هشت ساعته را برای خوردن چند وعده غذایی در اختیار خواهید داشت. بدیهی است که این سبک روزه داری با روزه داری مذهبی مسلمانان متفاوت است.
پژوهش های بسیاری نشان داده اند که روزه داری متناوب موجب بهبود طیف وسیعی از شاخص های سلامتی می شود، و تاکید ویژه ای هم روی حساسیت انسولین وجود دارد. اما، چیزی که بسیاری از افراد نمی دانند این است که تقریباً همه رژیم های کاهش وزن موجب بهبود سلامتی می شوند. کاهش چربی عموماً موجب بهبود پروفایل کلسترول شده، ضربان قلب را پایین می آورد و حساسیت انسولین را بهبود می بخشد. پس، اگر میزان انرژی دریافتی و تغییرات ترکیب بدن در بین رژیم های گوناگون یکسان باشد، آیا همچنان روزه داری متناوب از نظر سلامتی بهتر خواهد بود؟ یافته های موجود در این زمینه فعلا ضد و نقیض هستند.
یک پژوهش مروری جدید توسط ویتالی و کیم نشان داد که حداقل در بیماران دیابتی نوع دو، روزه داری متناوب در بُعد سلامتی از برتری خاصی نسبت به رژیم های دیگر با همان میزان کالری دریافتی برخوردار نمی باشد. همچنین، رژیم های روزه داری متناوب از نظر افزایش چربی سوزی هم مزیت خاصی نسبت به رژیم های دیگر نشان ندادند. به طور کلی، روزه داری متناوب ممکن است مزایای منحصر به فردی از نظر سلامتی داشته باشد، اما بدون توجه به نوع رژیمی که از آن پیروی می کنید، کاهش چربی بدن و حفظ درصد چربی پایین میتواند فاکتور بسیار مهمتری در زمینه سلامتی تلقی شود.