اجرای این حرکت با دمبل می تواند گزینه خوبی باشد برای افرادی که تا پیش از این صرفا پارویی را با هالتر یا سیمکش اجرا کرده اند. به علاوه، استفاده از دمبل، آزادی حرکتی بیشتری را فراهم کرده و فشار وارده به مچها را نیز تا حدودی کاهش می دهد. همان طور که پیش تر در توضیح نسخه های دیگر این حرکت نیز عرض کرده ام، حرکت پارویی (به خصوص با گیرش باز که در اینجا معادل دورتر نگه داشتن دمبل ها از هم می باشد)، به خوبی موجب درگیری بخش میانی دلتوئید شده و در افزایش پهنای شانه ها موثر است، ضمن اینکه دلتوئید خلفی را نیز تا حدودی درگیر می کند. نکته احتیاطی که باید در مورد همه نسخه های این حرکت رعایت کنید، این است که بالا کشیدن وزنه را صرفا تا سطح سینه و تا نقطه موازی شدن بازوها با زمین ادامه دهید و از بالاتر بردن وزنه به شدت خودداری کنید، زیرا این اقدام در بلند مدت موجب بروز آسیب در ساختارهای حساس ناحیه شانه خواهد شد.